//هرچی تو بخوای//

 

چراغ خانه ام بازآ

تو چون زین کلبه رفتی دیگر اینجا های و هویی نیست

صدایی نغمه یی حرفی صفایی گفتگویی نیست

تورفتی لاله ها پژمرد

و دور از لاله ی روی تو اینجا لاله رویی نیست

 

 

تو ای محبوب خشم آلوده سوی کلبه ات برگرد

سراسر خانه خاموش است

دراین تنهایی تاریک حتی کور رویی نیست

 

 

نمی دانی نمی دانی

که من چون مرغ تنها سر به زیر بال غم دارم

نه لبخندی نه آوازی

نه ذوق نغمه یی نه شوق پروازی

مه آوازی کجا یابم که بانگی در گلویی نیست

 

 

 

فضای خانه تا ریک است

و نور زندگی در هیچ سویی نیست

 

 

همه شب دخترم با یاد تو تا نیمه شب بیدار میماند

سر خود را میان دست ها می گیرد و آهسته می گرید

تورا در زیر لب می خواند و آهسته می گوید:

به پیش دخترت برگرد

تو عطر آرزو بودی

مرا غیر تو هیچ آرزویی نیست

 

 

سکوت خاموش خانه ی ما فریاد ها دارد

که ای آزرده دل برگرد

امید رفته ام بازآ

سکوت سرد و سنگین می کشد مارا

فضای خانه تاریکست

و نور زندگی درهیچ سویی نیست

 

 

چراغ خانه ام بازآ

توشب ها شمع ما بودی

امید جمع ما بودی

ز رنگ و عطر تو گلخانه ی ما رنگ و بویی داشت

دریغا بی تو در غمخانه ی ما رنگ و بویی نیست

 

 

شریک عمر من برگرد

که در بی اعتباری عمر ما جز تار مویی نیست

 

 

امید رفته ام بازآ

که طفل کوچکت می پژمرد از رنج پنهانی

چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟

سراسر خانه خاموش است

تو چون زین کلبه رفتی دیگر اینجا های و هویی نیست

تورفتی لاله ها پژمرد

و دور از لاله ی روی تو اینجا لاله رویی نیست

چراغ خانه ام بازآ

چراغ خانه ام بازآ

چراغ خانه ام بازآ

چراغ خانه ام بازآ

چراغ خانه ام بازآ