//هرچی تو بخوای//

عمر ما چون تند بادی برفت و گویی خواب بود

وان بنای آرزو ها خانه ای بر آب بود

 

وه چه شب ها دولت بیدار بر در حلقه زد

لیکن از ناهوشیاری بخت ما در خواب بود

 

از دل گوری شنیدم پند قارون را بگفت:

در کف دنیا پرستان سیم و زر ساماب بود

 

روشنی ها در پریشانی بود دل بد نکن

هر کجا ویرانه ای دیدم پر ار مهتاب بود

 

گفت بامن مردم چشمم که قحط مردمیست

جست و جو کردم بسی این کیمیا کم یاب بود

 

موج بنیان کَن شو و دریای طوفانخیز باش

مرگ برآنکس که عمری رفت و خود مرداب بود

 

دولت شبها و توفیق دعا از دست رفت

لحظه ی معراج ما آن لحظه های ناب بود